میز کار خود را جمع میکنید. کشوهای خود را برای آخرین بار بررسی میکنید و کاغذها را برمیدارید. فایلهای شخصی را از روی کامپیوتر پاک میکنید. کتابهایی را که آورده بودید میبرید. کمی پول برای استفاده در شرایط خاص همیشه در کشوی کنار دستتان داشتید که داخل کیفتان میریزید و از در شرکت بیرون میآیید.
برای همه ما پیش آمده یا میآید که بخواهیم محل کار فعلی خود را ترک کنیم. ممکن است از حقوق و مزایای خود ناراضی باشیم. شاید هم از سختی کار. بعید هم نیست که همکارانی داشته باشیم که حتی گرسنگی و در خانه ماندن هم، به دیدن روی نازنین آنها میارزد.
معمولاً در چنین شرایطی هرگز به این فکر نمیکنیم که شاید روزی بخواهیم به محل کار خود برگردیم. یا اینکه به هر حال دنیای کار کوچک است و دیر یا زود دوباره با هم روبرو میشویم. معمولاً خیلی از ما در این شرایط، عمداً یا سهواً پلهای پشت سر خود را به آتش میکشیم.
هنر ترک شغل، چنان هنر مهمی است که اکثر نشریات دنیا به آن پرداختهاند. فوربس مینویسد: چگونه برویم که بتوانیم برگردیم؟ بیزینس نیوز از روشهای هوشمندانه ترک شغل صحبت میکند. یو اس نیوز، از اصول ترک محترمانه و مودبانه شغل میگوید. هیدر هومان هم به طور اختصاصی در مورد ترک نخستین شغل صحبت میکند.
مطالب مطرح شده در این حوزه کم نیستند. در اینجا مهمترین مطالب مرتبط را گردآوری کردهایم و با هم مرور میکنیم:
توجه داشته باشید که هزینهی استعفا را برای خودتان کاهش دهید. استعفا به هر حال هم برای کارمند و هم برای شرکت، هزینه دارد. هزینه استعفا برای کارمند، زمانی است که باید برای جستجوی کار جدید بگذارد. همچنین دل بریدن از مجموعهای که برای آن زحمت کشیده است.
تحمل ریسک و دشواریهای آشنایی با محیط کار جدید هم از جمله هزینههای اوست. استعفا برای سازمان هم هزینه دارد. باید به دنبال همکار جدید بگردد. احتمالاً برای آموزش همکار قبلی هزینههای زمانی و مالی زیادی شده. کارمند قبلی با مشتریان و همکاران ارتباطهایی را شکل داده که باید همه از اول ساخته شوند.
معمولاً ما در زمان ترک یک شرکت، به دلیل نارضایتی، بیشتر به دنبال افزایش هزینههای شرکت هستیم تا کاهش هزینههای خودمان. شاید خیلی از ما ناراحت نشویم که کار شرکت زمین بماند. یا اینکه لااقل وقتی میبینیم در جستجوی همکار جدید دچار مشکل هستند، برای لحظاتی – هر چند کوتاه – در دلمان احساس رضایت کنیم.
ما فراموش میکنیم که در چنین تصمیمهایی، مهم این است که سود خودمان را حداکثر و هزینههای خودمان را حداقل کنیم. ایجاد بار هزینه برای دیگران، جز ارضاء کوتاه مدت حس انتقام، حاصلی نخواهد داشت. ضمن اینکه در بلندمدت میتواند به شکلهای مختلف برای خودمان دردسر ایجاد کند.